Dat was het dan weer, tot de volgende keer!
Door: Lobke
Blijf op de hoogte en volg Lobke
02 Juli 2013 | Nederland, Enkhuizen
Lieve Allemaal,
Meer dan 6 maanden geleden schreef ik hier mijn eerste blog en moest deze spannende reis nog beginnen. Nu, heel wat maanden later zit ik weer thuis achter dezelfde laptop om er dan een einde aan te breien.
In de laatste weken hebben we nog super veel dingen gezien en meegemaakt. We hebben in 4 weken 11 keer in de bus gezeten en hebben dus ook 11 steden gezien (2x Lima telt voor 1 ). Ik wist dat Peru groot was, maar tijdens al die busreizen begon ik me toch echt wel te beseffen hoe groot het land is.
We hebben super veel oude ruïnes gezien waar ze eigenlijk vrij weinig van weten en we hebben gelachen om alle uitgebreide diepzinnige theorieën die deze geniale volken geweten moet hebben. Daarnaast hebben we ook van de super mooie natuur en de lieve, behulpzame mensen genoten. Wie namelijk zegt dat Peru gevaarlijk is, die moet eerst zelf maar is gaan kijken. Maar zo kan ik nog wel even doorgaan over wat Peru allemaal wel niet heeft, zeker op het gebied van eten! Maar dan lijk ik wel een Peruaan, die mensen zijn namelijk best nationalistisch maar wel op een goede manier. Trots op hun land en dankbaar voor elke toerist die het wil bezoeken.
De vliegrit terug ging lekker snel, die 12 uurtjes zitten zijn bijna niks meer na al die lange busreizen.
Tijdens de terugreis was ik vrij gevoelloos. De mentale klap met het besef van naar huis gaan en bijbehorende niet blije gevoel, die was ‘s middags tijdens het inpakken al gekomen en daarna weer een beetje verdwenen.
Het welkomstcomité was een grote verassing met spandoeken, ballonnen, bloemetjes en dropjes. En terug bij het huis hadden we nog een stoepborrel met homemade chicha morada & prosecco, een gezellige boel!
En vanaf dat moment was alles eigenlijk heel gewoon. Het huis was nog gewoon, de tuin was gewoon, mijn bruine broodje hagelslag in de ochtends smaakte nog gewoon hetzelfde etc. Alleen voelt het nog steeds raar om het wc papier werkelijk weg te gooien en heb ik nog geen ongekookt water uit de kraan gedronken. Maar misschien komt dat ook omdat ik gewoon té veel water heb gedronken afgelopen tijd.
Anyway het thuis zijn voelt gewoon en prima en ik ben benieuwd hoe het gaat.
Ik heb de afgelopen tijd echt super veel geleerd over mezelf en over Peru, het is zo speciaal geweest en vol verschillende gevoelens. Ik ben mijn hart echt wel verloren aan het land, het eten, de cultuur en de mensen, en hoewel ik graag meer van de wereld wil zien hoop ik toch nog wel een keer terug te komen in Iquitos.
Dat mijn reis mij heeft veranderd kan ik ieder geval wel merken, ik vraag me af of anderen dat ook zullen zien.
Dit was dan alweer me laatste blogje, tot de volgende reis zullen we maar zeggen! Ik hoop ieder geval dat ik jullie een impressie van mijn leven in Peru heb kunnen geven en dat jullie er van hebben genoten.
Dikke kus uit Enkhuizen dit keer.
Meer dan 6 maanden geleden schreef ik hier mijn eerste blog en moest deze spannende reis nog beginnen. Nu, heel wat maanden later zit ik weer thuis achter dezelfde laptop om er dan een einde aan te breien.
In de laatste weken hebben we nog super veel dingen gezien en meegemaakt. We hebben in 4 weken 11 keer in de bus gezeten en hebben dus ook 11 steden gezien (2x Lima telt voor 1 ). Ik wist dat Peru groot was, maar tijdens al die busreizen begon ik me toch echt wel te beseffen hoe groot het land is.
We hebben super veel oude ruïnes gezien waar ze eigenlijk vrij weinig van weten en we hebben gelachen om alle uitgebreide diepzinnige theorieën die deze geniale volken geweten moet hebben. Daarnaast hebben we ook van de super mooie natuur en de lieve, behulpzame mensen genoten. Wie namelijk zegt dat Peru gevaarlijk is, die moet eerst zelf maar is gaan kijken. Maar zo kan ik nog wel even doorgaan over wat Peru allemaal wel niet heeft, zeker op het gebied van eten! Maar dan lijk ik wel een Peruaan, die mensen zijn namelijk best nationalistisch maar wel op een goede manier. Trots op hun land en dankbaar voor elke toerist die het wil bezoeken.
De vliegrit terug ging lekker snel, die 12 uurtjes zitten zijn bijna niks meer na al die lange busreizen.
Tijdens de terugreis was ik vrij gevoelloos. De mentale klap met het besef van naar huis gaan en bijbehorende niet blije gevoel, die was ‘s middags tijdens het inpakken al gekomen en daarna weer een beetje verdwenen.
Het welkomstcomité was een grote verassing met spandoeken, ballonnen, bloemetjes en dropjes. En terug bij het huis hadden we nog een stoepborrel met homemade chicha morada & prosecco, een gezellige boel!
En vanaf dat moment was alles eigenlijk heel gewoon. Het huis was nog gewoon, de tuin was gewoon, mijn bruine broodje hagelslag in de ochtends smaakte nog gewoon hetzelfde etc. Alleen voelt het nog steeds raar om het wc papier werkelijk weg te gooien en heb ik nog geen ongekookt water uit de kraan gedronken. Maar misschien komt dat ook omdat ik gewoon té veel water heb gedronken afgelopen tijd.
Anyway het thuis zijn voelt gewoon en prima en ik ben benieuwd hoe het gaat.
Ik heb de afgelopen tijd echt super veel geleerd over mezelf en over Peru, het is zo speciaal geweest en vol verschillende gevoelens. Ik ben mijn hart echt wel verloren aan het land, het eten, de cultuur en de mensen, en hoewel ik graag meer van de wereld wil zien hoop ik toch nog wel een keer terug te komen in Iquitos.
Dat mijn reis mij heeft veranderd kan ik ieder geval wel merken, ik vraag me af of anderen dat ook zullen zien.
Dit was dan alweer me laatste blogje, tot de volgende reis zullen we maar zeggen! Ik hoop ieder geval dat ik jullie een impressie van mijn leven in Peru heb kunnen geven en dat jullie er van hebben genoten.
Dikke kus uit Enkhuizen dit keer.
-
02 Juli 2013 - 20:39
Ad En Ria Cooiman:
Lieve Lobke, ook van jouw blogs hebben we genoten! Helaas voorbij.
Onze hartelijke dank voor je inzet voor de kinderen van Arco Iris. Ze zullen jou en Eva zeker missen. Dat je nog eens terug wil naar Iquitos zegt genoeg. Fijne tijd nu in Nl en we hopen met jou en Eva wat na te praten. Gr Aad en Ria -
02 Juli 2013 - 23:12
Trudy Jager:
Hoi Lobke, het was erg leuk om, via jouw blogs, een heel klein beetje te kunnen meereizen door Peru, dus genoten heb ik zeker. Welkom thuis in Nederland en ik tref je vast wel weer eens als je bij Hans en Toos bent. Groetjes, Trudy -
03 Juli 2013 - 10:42
Leo:
Blijf vooral schrijven! Ik geniet telkens weer van je eigen en unieke Lobke stijl! -
03 Juli 2013 - 21:38
Caroline:
Ha meissie, 't was prachtig om je een half jaar lang per blog te volgen. Ik ga je verhalen over je avonturen zeker missen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
